تاثیریک دوره تمرین استقامتی ومکمل سازی عصاره آبی دانه شنبلیله بر سطوح ویسفاتین و واسپین در رت های نر دیابتی شده باstz

هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر تمرین استقامتی و مکمل سازی عصاره آبی دانه شنبلیله بر سطوح ویسفاتین و واسپین در رت های نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین بود. مواد و روش ها : دیابت از طریق تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین (mg/kg60) به 96 رت نر نژاد ویستار(وزن 200-250 گرم و سن 12 هفته) ایجاد شد. رت ها به طور تصادفی به 8 گروه تقسیم شدند:گروه تمرین استقامتی و شنبلیله با دوز g/kg74/1 (s-f1)،گروه تمرین استقامتی شنا (s)،گروه تمرین استقامتی و شنبلیله با دوز g/kg 0/87 (2s-f)،گروه تمرین استقامتی شنا و گلی بنکلامید(g-s)، گروه کنترل دیابتی (c)، گروه شنبلیله با دوز g/kg 0/87(f1)، گروه شنبلیله با دوز g/kg 1/74 (2f) وگروه گلی بنکلامید(g). تمرین استقامتی به صورت شناکردن به مدت 6 هفته ، هفته ای 5 روز و روزی 1 ساعت در یک تانک آب انجام شد. در هر وعده داروی گلی بنکلامید ، عصاره شنبلیله و محلول سالین به صورت خوراکی و با استفاده از روش گاواژ به آزمودنی ها خورانده شد. یافته ها : نتایج نشان داد که ترکیب تمرین استقامتی و عصاره آبی دانه شنبلیله با دوز g/kg 1/74 بر سطوح ویسفاتین پلاسما کاهش معنی دار دارد ولی ترکیب تمرین استقامتی و عصاره آبی دانه شنبلیله با دوز g/kg 1/74بر سطوح ویسفاتین پلاسما اثر معنی دار نداشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج ارائه شده در این پژوهش که نشان داد که تمرین استقامتی شناکردن و عصاره شنبلیله بر کاهش ویسفاتین موثر است پس می توان گفت که تمرین استقامتی و گیاه شنبلیله احتمالاً می توانند بعنوان پیشگیری یا روش درمان برای بیماری دیابت مطرح شوند.